Zawartość

Główną różnicą między aliteracją a assonansem jest to, że Aliteracja jest stylistycznym urządzeniem literackim identyfikowanym przez powtarzający się dźwięk pierwszej litery w szeregu wielu słów lub powtarzanie dźwięków tej samej litery w zaakcentowanych sylabach frazy i Assonance to powtórzenie dźwięków samogłoskowych w celu stworzenia wewnętrznego rymowania w obrębie fraz lub zdań; jeden z elementów wersetu.

• Aliteracja

  W literaturze aliteracja to wyraźne powtarzanie identycznych początkowych dźwięków spółgłoskowych w kolejnych lub ściśle powiązanych sylabach w grupie słów, nawet tych odmiennie zapisanych. Jako metodę łączenia słów w celu uzyskania efektu aliteracja jest również nazywana rymem głowy lub rymem początkowym. Na przykład „skromny dom” lub „potencjalna gra o władzę”. Znanym przykładem jest „Peter Piper wybrał dziobak marynowanej papryki”. „Aliteracja” pochodzi od łacińskiego słowa littera, co oznacza „literę alfabetu”; po raz pierwszy został wymyślony w dialogu łacińskim przez włoskiego humanistę Giovanniego Pontano w XV wieku. Niektórzy literaccy akceptują jako aliterację powtarzanie dźwięków samogłoskowych lub powtarzanie na końcu słów. Aliteracja wąsko odnosi się do powtórzenia litery w każdej sylabie, która zgodnie z licznikiem wierszy jest zestresowana, jak w wersecie Jamesa Thomsona „Chodź… ciągnąc leniwą, leniwą linię”. spółgłoska brzmi w dowolnym punkcie słowa (na przykład, powrót do domu, gorąca stopa). Aliteracja jest szczególnym przypadkiem współbrzmienia, w którym powtarzający się dźwięk spółgłoski znajduje się w sylabie akcentowanej. Aliteracja może również odnosić się do użycia różnych, ale podobnych spółgłosek, takich jak aliteracja z s, podobnie jak autor Sir Gawain i Zielony Rycerz, lub jako poeci anglosascy (staroangielscy) aliterowali twarde / frykcyjne g miękkimi g (ta ostatnia zilustrowana na niektórych kursach jako litera yogh - like - wymawiana jak y w krwawniku lub j w Jotunheim). Istnieje jedna wyspecjalizowana forma aliteracji zwana aliteracją symetryczną. To znaczy aliteracja zawierająca paralelizm lub chiasmus. W takim przypadku fraza musi zawierać parę słów końca zewnętrznego, zaczynających się od tego samego dźwięku, oraz pary słów zewnętrznych rozpoczynających się od dopasowanych dźwięków, gdy osoba zbliża się stopniowo do środka. Na przykład „rządzą brązowe blazery” lub „koordynacja kolorów fluoru na zawsze”. Symetryczna aliteracja jest podobna do palindromów pod względem wykorzystania symetrii.

  
  

• Asonacja

  Assonancja jest podobieństwem w dźwiękach słów / sylab pomiędzy ich samogłoskami (np. Mięso, fasola) lub między ich spółgłosek (np. Trzymaj, peleryna). Jednak asonans między spółgłoskami jest ogólnie nazywany spółgłoską w amerykańskim użyciu. Te dwa typy są często łączone, jak między słowami szóstka i przełącznik, w których samogłoski są identyczne, a spółgłosek są podobne, ale nie całkowicie identyczne. Jeśli w pracy literackiej występuje powtarzanie tej samej samogłoski lub podobnych samogłosek, szczególnie w akcentowanych sylabach, można to nazwać harmonią samogłosek. Szczególnym przypadkiem asonansu jest rym, w którym kończą się słowa (zwykle zaczynające się od dźwięku samogłoski ostatnia zaakcentowana sylaba) są identyczne - jak we mgle i psie lub w historii i tajemnicy. Wokalny asonans jest ważnym elementem wiersza. Wniebowstąpienie występuje częściej w wierszach niż w prozie; jest używany w poezji anglojęzycznej i jest szczególnie ważny w językach starofrancuskim, hiszpańskim i celtyckim.

  
  

• Aliteracja

  Powtarzanie dźwięków spółgłoskowych na początku dwóch lub więcej słów, które następują bezpośrednio po sobie, lub w krótkich odstępach czasu.

• Aliteracja

  Ponowne pojawienie się tej samej litery w akcentowanych częściach słów, jak w anglosaskim liczniku aliteracyjnym.

• Assonance (rzeczownik)

  Powtarzanie podobnych lub identycznych dźwięków samogłoskowych (choć z różnymi spółgłosek), zwykle w literaturze lub poezji.

• Aliteracja

  występowanie tej samej litery lub dźwięku na początku sąsiednich lub ściśle powiązanych słów

  „aliteracja„ śpiewanych słodkich ptaków ””

  „aliteracje są skupione w kilku ostatnich wierszach”

• Assonance (rzeczownik)

  podobieństwo dźwięku między sylabami pobliskich słów, wynikające w szczególności z rymowania dwóch lub więcej zaakcentowanych samogłosek, ale nie spółgłosek (np. sonet, owsianka), ale także z użycia identycznych spółgłosek z różnymi samogłoskami (np. zabitych, zimnych, ubitych)

  „aliteracyjne asonanse, takie jak„ nie ”i„ upadek ”, są bardzo powszechne w poezji staroangielskiej”

  „użycie asonansu w całym wierszu wywołuje dźwięk rozpaczy”

• Aliteracja

  Powtórzenie tej samej litery na początku dwóch lub więcej słów bezpośrednio po sobie lub w krótkich odstępach czasu; jak w następujących wierszach:

• Assonance (rzeczownik)

  Podobieństwo dźwięku.

• Assonance (rzeczownik)

  Osobliwy gatunek rymu, w którym ostatnia akcentowana samogłoska i te, które następują po niej w jednym słowie, odpowiadają dźwiękowo samogłoskom drugiego słowa, podczas gdy spółgłoski dwóch słów są odmienne w dźwięku; jak calamo i platano, baby and chary.

• Assonance (rzeczownik)

  Niekompletna korespondencja.

• Aliteracja

  użycie tej samej spółgłoski na początku każdej akcentowanej sylaby w wierszu;

  „wokół skały biegł obdarty drań”

• Assonance (rzeczownik)

  powtarzanie podobnych samogłosek w akcentowanych sylabach kolejnych słów