Zawartość

• Zgodny

  
  

  W klasycznej logice dedukcyjnej spójna teoria to taka, która nie zawiera sprzeczności. Brak sprzeczności można zdefiniować w kategoriach semantycznych lub składniowych. Definicja semantyczna stwierdza, że ​​teoria jest spójna wtedy i tylko wtedy, gdy ma model, tj. Istnieje interpretacja, zgodnie z którą wszystkie formuły w teorii są prawdziwe. Jest to sens stosowany w tradycyjnej logice arystotelesowskiej, chociaż we współczesnej logice matematycznej zamiast tego stosuje się termin zadowalający. Definicja składniowa stwierdza, że ​​teoria T { displaystyle T} jest spójna wtedy i tylko wtedy, gdy nie ma formuły φ { displaystyle varphi} takiej, że zarówno φ { displaystyle varphi} i jej negacja ¬ φ { displaystyle lnot varphi} są elementami zestawu T { displaystyle T}. Niech A { displaystyle A} będzie zbiorem zdań zamkniętych (nieformalnie „aksjomaty”) i ⟨A⟩ { displaystyle langle A rangle} zestaw zdań zamkniętych możliwych do udowodnienia z A { displaystyle A} pod niektórymi (określonymi, ewentualnie domyślnie) formalny system dedukcyjny. Zbiór aksjomatów A { displaystyle A} jest spójny, gdy ⟨A⟩ { displaystyle langle A rangle} jest. Jeśli istnieje system dedukcyjny, dla którego te semantyczne i składniowe definicje są równoważne dla dowolnej teorii sformułowanej w konkretnej dedukcji logika, logika nazywa się kompletna. Kompletność rachunku sentymentalnego została udowodniona przez Paula Bernaysa w 1918 r. I Emila Posta w 1921 r., Zaś kompletność rachunku predykatowego została potwierdzona przez Kurta Gödela w 1930 r., A dowody spójności dla arytmetyki ograniczonej w odniesieniu do schematu aksjomatów indukcyjnych zostały udowodnione przez Ackermanna (1924), von Neumann (1927) i Herbrand (1931). Silniejsze logiki, takie jak logika drugiego rzędu, nie są kompletne. Dowód spójności jest matematycznym dowodem, że dana teoria jest spójna. Wczesny rozwój teorii dowodów matematycznych wynikał z chęci dostarczenia dowodów spójności spójności dla całej matematyki w ramach programu Hilberts. Na program Hilberta duży wpływ wywarły twierdzenia o niekompletności, które pokazały, że wystarczająco mocne teorie dowodowe nie mogą udowodnić własnej spójności (pod warunkiem, że są one rzeczywiście spójne). Chociaż spójność można udowodnić za pomocą teorii modeli, często odbywa się to w sposób czysto syntaktyczny, bez potrzeby odwoływania się do jakiegoś modelu logiki. Eliminacja cięć (lub równoważna normalizacja leżącego u podstaw rachunku różniczkowego, jeśli taki istnieje) implikuje spójność rachunku różniczkowego: ponieważ oczywiście nie ma dowodu fałszywości pozbawionego cięć, ogólnie nie ma sprzeczności.

  
  

• Consistant (przymiotnik)

  błędna pisownia konsekwentnego

• Spójny (przymiotnik)

  O regularnie występującym, niezawodnym charakterze. od końca XVI wieku w przestarzałym sensie „składający się z”

  „Konsekwentne stosowanie Chinglish w Chinach może być bardzo denerwujące, z wyjątkiem początkowej rozrywki”.

  „Jest bardzo konsekwentny w swoich wyborach politycznych: ekonomia dobra lub zła, zawsze głosuje na Partię Pracy!”

• Spójny (przymiotnik)

  Kompatybilny, zgodny.

• Spójny (przymiotnik)

  Z zestawu stwierdzeń: takich, że logicznie z nich nie wynika żadna sprzeczność.

• Spójny

  Przedmioty lub fakty, które współistnieją lub są ze sobą zgodne.

• Spójny

  Rodzaj penitenta, któremu pozwolono pomagać w przyjmowaniu świętych sakramentów.

• Spójny (przymiotnik)

  Posiadający stanowczość lub trwałość; firma; ciężko; solidny.

  
  

• Spójny (przymiotnik)

  Porozumienie ze sobą lub z czymś innym; mając harmonię między jej częściami; posiadający jedność; zgodny; harmonijny; podobny; zgodny; mundur; nie sprzeczne.

• Spójny (przymiotnik)

  Żyć lub postępować zgodnie z przekonaniami lub zawodami.

• Spójny (przymiotnik)

  (czasem następuje „z) w zgodzie lub spójne lub wiarygodne;

  „zeznanie zgodne ze znanymi faktami”

  „Zdecydowałem, że sposób postępowania, który podążam, jest zgodny z moim poczuciem odpowiedzialności jako prezydenta w czasie wojny”

• Spójny (przymiotnik)

  naznaczony uporządkowanym, logicznym i spójnym estetycznie stosunkiem części;

  „logiczny argument”

  „uporządkowana prezentacja”

• Spójny (przymiotnik)

  nadające się do powielania;

  „można uzyskać zadziwiająco powtarzalne wyniki”

• Spójny (przymiotnik)

  to samo w całej strukturze lub składzie;

  „węgiel bitumiczny jest często traktowany jako spójny i jednorodny produkt”