Zawartość

• Diazot

  
  

  Azot jest pierwiastkiem chemicznym o symbolu N i liczbie atomowej 7. Po raz pierwszy został odkryty i wyizolowany przez szkockiego lekarza Daniela Rutherforda w 1772 r. Chociaż Carl Wilhelm Scheele i Henry Cavendish zrobili to niezależnie w tym samym czasie, Rutherfordowi przypisuje się uznanie ponieważ jego praca została opublikowana jako pierwsza. Nazwę nitrogene zaproponował francuski chemik Jean-Antoine-Claude Chaptal w 1790 r., Kiedy stwierdzono, że azot jest obecny w kwasie azotowym i azotanach. Antoine Lavoisier zaproponował zamiast tego nazwę azote z greckiego άζωτικός „no life”, ponieważ jest to duszący gaz; nazwa ta jest zamiast tego używana w wielu językach, takich jak francuski, rosyjski i turecki, i występuje w angielskich nazwach niektórych związków azotu, takich jak hydrazyna, azydki i związki azowe. Azot jest najlżejszym członkiem grupy 15 układu okresowego, często nazywanym piknikogenami. Nazwa pochodzi od greckiego πνίγειν „dusić”, bezpośrednio odnosząc się do właściwości duszących azotu. Jest to powszechny element we wszechświecie, szacowany na około siódmej całkowitej liczebności w Drodze Mlecznej i Układzie Słonecznym. W standardowej temperaturze i ciśnieniu dwa atomy pierwiastka wiążą się, tworząc dinitrogen, bezbarwny i bezwonny gaz dwuatomowy o wzorze N2. Dinitrogen stanowi około 78% atmosfery ziemskiej, co czyni go najliczniejszym niepołączonym pierwiastkiem. Azot występuje we wszystkich organizmach, przede wszystkim w aminokwasach (a zatem i białkach), w kwasach nukleinowych (DNA i RNA) oraz w cząsteczce przenoszącej energię adenozynotrifosforan. Ciało ludzkie zawiera około 3% masy azotu, czwarty pod względem liczebności pierwiastek w organizmie, po tlenie, węglu i wodorze. Cykl azotowy opisuje ruch pierwiastka z powietrza, do biosfery i związków organicznych, a następnie z powrotem do atmosfery. Wiele ważnych przemysłowo związków, takich jak amoniak, kwas azotowy, azotany organiczne (materiały pędne i wybuchowe) oraz cyjanki zawierają azot. Niezwykle silne potrójne wiązanie w elementarnym azocie (N≡N), drugie najsilniejsze wiązanie w dowolnej cząsteczce dwuatomowej po tlenku węgla (CO), dominuje w chemii azotu. Powoduje to trudności zarówno dla organizmów, jak i przemysłu w przekształcaniu N2 w użyteczne związki, ale jednocześnie oznacza, że ​​spalanie, wybuchanie lub rozkładanie związków azotu w celu wytworzenia gazowego azotu uwalnia duże ilości często użytecznej energii. Syntetycznie produkowany amoniak i azotany są kluczowymi nawozami przemysłowymi, a azotany nawozowe są kluczowymi zanieczyszczeniami w eutrofizacji systemów wodnych. Oprócz zastosowania w nawozach i magazynach energii, azot jest składnikiem związków organicznych tak różnorodnych, jak Kevlar stosowany w tkaninach o wysokiej wytrzymałości i cyjanoakrylan stosowany w superglue. Azot jest składnikiem każdej głównej klasy leków farmakologicznych, w tym antybiotyków. Wiele leków naśladuje lub proleki cząsteczek sygnałowych zawierających naturalny azot: na przykład azotany organiczne nitrogliceryna i nitroprusydek kontrolują ciśnienie krwi poprzez metabolizm do tlenku azotu. Wiele znaczących leków zawierających azot, takich jak naturalna kofeina i morfina lub syntetyczne amfetaminy, działa na receptory zwierzęcych neuroprzekaźników.

  
  

• Azot

  Azot jest pierwiastkiem chemicznym o symbolu N i liczbie atomowej 7. Po raz pierwszy został odkryty i wyizolowany przez szkockiego lekarza Daniela Rutherforda w 1772 r. Chociaż Carl Wilhelm Scheele i Henry Cavendish zrobili to niezależnie w tym samym czasie, Rutherfordowi przypisuje się uznanie ponieważ jego praca została opublikowana jako pierwsza. Nazwę nitrogene zaproponował francuski chemik Jean-Antoine-Claude Chaptal w 1790 r., Kiedy stwierdzono, że azot jest obecny w kwasie azotowym i azotanach. Antoine Lavoisier zaproponował zamiast tego nazwę azote z greckiego άζωτικός „no life”, ponieważ jest to duszący gaz; nazwa ta jest zamiast tego używana w wielu językach, takich jak francuski, rosyjski i turecki, i występuje w angielskich nazwach niektórych związków azotu, takich jak hydrazyna, azydki i związki azowe. Azot jest najlżejszym członkiem grupy 15 układu okresowego, często nazywanym piknikogenami. Nazwa pochodzi od greckiego πνίγειν „dusić”, bezpośrednio odnosząc się do właściwości duszących azotu. Jest to powszechny element we wszechświecie, szacowany na około siódmej całkowitej liczebności w Drodze Mlecznej i Układzie Słonecznym. W standardowej temperaturze i ciśnieniu dwa atomy pierwiastka wiążą się, tworząc dinitrogen, bezbarwny i bezwonny gaz dwuatomowy o wzorze N2. Dinitrogen stanowi około 78% atmosfery ziemskiej, co czyni go najliczniejszym niepołączonym pierwiastkiem. Azot występuje we wszystkich organizmach, przede wszystkim w aminokwasach (a zatem i białkach), w kwasach nukleinowych (DNA i RNA) oraz w cząsteczce przenoszącej energię adenozynotrifosforan. Ciało ludzkie zawiera około 3% masy azotu, czwarty pod względem liczebności pierwiastek w organizmie, po tlenie, węglu i wodorze. Cykl azotowy opisuje ruch pierwiastka z powietrza, do biosfery i związków organicznych, a następnie z powrotem do atmosfery. Wiele ważnych przemysłowo związków, takich jak amoniak, kwas azotowy, azotany organiczne (materiały pędne i wybuchowe) oraz cyjanki zawierają azot. Niezwykle silne potrójne wiązanie w elementarnym azocie (N≡N), drugie najsilniejsze wiązanie w dowolnej cząsteczce dwuatomowej po tlenku węgla (CO), dominuje w chemii azotu. Powoduje to trudności zarówno dla organizmów, jak i przemysłu w przekształcaniu N2 w użyteczne związki, ale jednocześnie oznacza, że ​​spalanie, wybuchanie lub rozkładanie związków azotu w celu wytworzenia gazowego azotu uwalnia duże ilości często użytecznej energii. Syntetycznie produkowany amoniak i azotany są kluczowymi nawozami przemysłowymi, a azotany nawozowe są kluczowymi zanieczyszczeniami w eutrofizacji systemów wodnych. Oprócz zastosowania w nawozach i magazynach energii, azot jest składnikiem związków organicznych tak różnorodnych, jak Kevlar stosowany w tkaninach o wysokiej wytrzymałości i cyjanoakrylan stosowany w superglue. Azot jest składnikiem każdej głównej klasy leków farmakologicznych, w tym antybiotyków. Wiele leków naśladuje lub proleki cząsteczek sygnałowych zawierających naturalny azot: na przykład azotany organiczne nitrogliceryna i nitroprusydek kontrolują ciśnienie krwi poprzez metabolizm do tlenku azotu. Wiele znaczących leków zawierających azot, takich jak naturalna kofeina i morfina lub syntetyczne amfetaminy, działa na receptory zwierzęcych neuroprzekaźników.

  
  

• Dinitrogen (rzecz.)

  normalna cząsteczka azotu mająca dwa atomy

• Dinitrogen (rzecz.)

  dwa atomy azotu jako część innego związku

• Azot

  Pierwiastek chemiczny (symbol N) o liczbie atomowej 7 i masie atomowej 14,0067.

• Azot

  Azot cząsteczkowy (N₂), bezbarwny, bezwonny gaz w temperaturze pokojowej.

• Azot

  Określony azot w ramach wzoru chemicznego lub określony izotop azotu

  „Oba atomy azotu znajdują się obok siebie na ringu”.

• Azot

  Bezbarwny niemetaliczny pierwiastek o liczbie atomowej 7, bez smaku i zapachu, zawierający cztery piąte objętościowej atmosfery w postaci azotu cząsteczkowego (N2). Jest chemicznie bardzo obojętny w stanie wolnym i jako taki nie jest w stanie utrzymać życia (stąd nazwa azote nadal używana przez francuskich chemików); ale tworzy wiele ważnych związków, takich jak amoniak, kwas azotowy, cyjanki itp., i jest składnikiem wszystkich zorganizowanych żywych tkanek, zwierzęcych lub roślinnych. Symbol N. Masa atomowa 14,007. Wcześniej uważany był za stały gaz niekondensowalny, ale został skroplony w 1877 r. Przez Cailletet z Paryża i Pictet z Genewy i wrze w temperaturze -195,8 ° C pod ciśnieniem atmosferycznym. Ciekły azot służy jako czynnik chłodniczy do przechowywania delikatnych materiałów, takich jak bakterie, komórki i inne materiały biologiczne.

• Azot

  wspólny niemetaliczny element, który jest zwykle bezbarwnym, bezwonnym, bezsmakowym obojętnym gazem dwuatomowym; stanowi 78 procent objętościowych atmosfery; składnik wszystkich żywych tkanek