Zawartość

Główną różnicą między Sitar i Veena jest to, że Sitar to strunowy instrument strunowy stosowany w muzyce klasycznej Hindustani i Veena to indyjski instrument strunowy.

• Instrument hinduski

  Sitar (angielski: lub; सितार, pendżabski: ਸਿਤਾਰ, wymawiane sitāra) to wyskubany instrument strunowy, pochodzący z subkontynentu indyjskiego, stosowany w muzyce klasycznej Hindustani. Instrument rozkwitł pod Mogołów, a jego nazwa pochodzi od perskiego instrumentu zwanego setar (co oznacza trzy struny). Sitar rozkwitł w XVI i XVII wieku, a swoją obecną formę osiągnął w XVIII-wiecznych Indiach. Charakterystyczną barwę i rezonans czerpie z sympatycznych strun, konstrukcji mostu, długiej wydrążonej szyi i komory rezonansowej w kształcie tykwy. Z wyglądu sitar jest podobny do tanpury, tyle że ma progi. Używany powszechnie na całym subkontynencie indyjskim, sitar stał się popularny w całym świecie dzięki pracom Ravi Shankara, począwszy od przełomu lat 50. i 60. XX wieku. W latach 60. XX w. Pojawił się krótkotrwały trend wykorzystania sitar w zachodniej muzyce popularnej, z instrumentem występującym na utworach takich zespołów jak The Beatles, The Doors, The Rolling Stones i innych.

  
  

• Veena

  Veena (IAST: vīṇā) obejmuje rodzinę instrumentów akordowych z subkontynentu indyjskiego. Starożytne instrumenty muzyczne ewoluowały w wiele odmian, takich jak lutnie, cytry i harfy łukowe. Wiele regionalnych wzorów ma różne nazwy, takie jak Rudra veena, Saraswati veena, Vichitra veena i inne. Północnoindyjskie wzornictwo, które było używane w klasycznej muzyce hinduskiej, jest cytrem. Ma około 3,5 do 4 stóp (1 do 1,2 metra) długości, aby zmieścić się w pomiarach muzyka, ma wydrążony korpus i dwie duże rezonujące dynie pod każdym końcem. Ma cztery główne struny typu melodycznego i trzy pomocnicze struny drona. Aby zagrać, muzyk pociąga struny melodyczne w dół z widmem noszonym na pierwszym i drugim palcu, podczas gdy struny drona są uderzane małym palcem dłoni grającej. Muzyk zatrzymuje rezonujące struny, gdy jest to pożądane, palcami wolnej ręki. We współczesnych czasach veena została zasadniczo zastąpiona sitarem w północnoindyjskich wykonaniach. Południowoindyjski projekt veena, stosowany w klasycznej muzyce Carnatic, jest lutnią. Jest to lutnia w kształcie gruszki z długą szyją, ale zamiast dolnej tykwy w stylu północnoindyjskim ma drewniany kawałek gruszki. Ma jednak 24 progi, cztery struny melodyczne i trzy struny drona i jest odtwarzany podobnie. Pozostaje ważnym i popularnym instrumentem smyczkowym w klasycznej muzyce Carnatic. Jako prążkowana, oskubana lutnia, veena może wytwarzać wysokości w pełnym zakresie trzech oktaw. Długa szyjka tych indyjskich instrumentów pozwala na efekt portamento i ozdoby legato znalezione w indyjskich ragach. Był to popularny instrument w indyjskiej muzyce klasycznej i czczony w kulturze indyjskiej poprzez włączenie go do ikonografii Saraswati, hinduskiej bogini sztuki i nauki. Są one nadal stosowane, choć z różnymi wzorami, w muzyce klasycznej Carnatic i muzyce klasycznej Hindustani.

  
  

• Sitar (rzeczownik)

  Klasyczny instrument strunowy Hindustani / Indian, zwykle posiadający tykwę jako komorę rezonansową.

• Sitar (rzeczownik)

  instrument strunowy Indii; ma długą szyję i ruchome progi; ma 6 lub 7 metalowych strun do gry i zwykle 13 rezonujących strun