Zawartość
Główna różnica
Varchar i nvarchar są odmianami informacji w SQL Server. Dominującą cechą między varchar i narchar jest to, że narchar służy do przechowywania znaków Unicode, podczas gdy varchar służy do przechowywania znaków innych niż Unicode. Przechowywanie danych to 1 bajt na znak w varchar, podczas gdy przechowywanie informacji w nvarchar to 2 bajty na znak. W definicji tematu varchar pomaga aż 8000 znaków, podczas gdy nvarchar pomaga aż 4000 znaków.
Co to jest Varchar?
Varchar to typ informacji o serwerze AQL dotyczącym znaków zmiennych. Znaki inne niż Unicode są zapisywane przy użyciu varchar. Przydział pamięci w varchar jest zgodny z wstawionymi znakami. W definicji tematu varchar pomaga aż 8000 znaków.
Co to jest Nvarchar?
Nvarchar to typ informacji SQL Server dotyczący znaków zmiennych. Znaki Unicode są zapisywane przy użyciu nvarchar. Wiele języków prawdopodobnie zostanie zapisanych w bazie informacji. Jeśli używane są inne języki, nvarchar zajmie dwa razy miejsce do przechowywania rozszerzonego zestawu znaków. W definicji pliku nvarchar pomaga aż 4000 znaków.
Kluczowe różnice
- Narchar służy do przechowywania znaków Unicode, podczas gdy varchar nie sprzedaje znaków Unicode.
- Varchar służy do przechowywania znaków spoza Unicode, natomiast nvarchar nie sprzedaje znaków spoza Unicode.
- Przechowywanie danych 1 bajt na znak w varchar, podczas gdy w narchar przechowywanie informacji to po prostu nie 1 bajt na znak.
- Przechowywanie danych w nvarchar wynosi 2 bajty na znak, podczas gdy w varchar przechowywanie informacji to po prostu nie 2 bajty na znak.
- W definicji tematu varchar pomaga aż 8000 znaków, podczas gdy nvarchar pomaga aż 4000 znaków.
- Przydział pamięci w varchar jest podobny do wstawionej liczby znaków plus dwa dodatkowe bajty dla przesunięcia, podczas gdy w nvarchar przydział pamięci jest podobny do dwukrotności wstawionej liczby znaków plus z dodatkowymi bajtami dla przesunięcia.
- Jeśli mogą być również zapisane znaki Unicode w kolumnie lub zmiennej, wówczas używamy varchar, natomiast w innym aspekcie, jeśli w kolumnie lub zmiennej istnieją zapisywane znaki inne niż Unicode, to używamy nvarchar.
- W deklaracji zmiennej lub definicji kolumny, jeśli zawór n parametru nieobowiązkowego jest po prostu nieokreślony, wówczas uważa się, że ma on wartość 1 dla varchar i 2 dla nvarchar.
