Zawartość

• Paradoks

  
  

  Paradoks to stwierdzenie, które pomimo pozornie uzasadnionego rozumowania z prawdziwych przesłanek prowadzi do pozornie wewnętrznie sprzecznych lub logicznie niedopuszczalnych wniosków. Paradoks obejmuje sprzeczne, a jednocześnie powiązane elementy, które istnieją jednocześnie i utrzymują się w czasie. Niektóre logiczne paradoksy są znane jako nieprawidłowe argumenty, ale nadal są cenne w promowaniu krytycznego myślenia. Niektóre paradoksy ujawniły błędy w definicjach uważanych za rygorystyczne i spowodowały aksjomaty matematyki i logiki do ponownego zbadania. Jednym z przykładów jest paradoks Russella, który pyta, czy „lista wszystkich list, które się nie zawierają”, zawiera siebie i pokazuje, że próby znalezienia teorii zbiorów w zakresie identyfikacji zbiorów z właściwościami lub predykatami były błędne. Inne, takie jak paradoks Currysa, nie zostały jeszcze rozwiązane. Przykłady poza logiką obejmują statek Tezeusza z filozofii (pytanie, czy statek naprawiony w czasie przez wymianę wszystkich drewnianych części, pojedynczo, pozostanie tym samym statkiem). Paradoksy mogą również przybrać formę obrazów lub innych mediów. Na przykład M.C. Escher przedstawiał paradoksy oparte na perspektywie na wielu swoich rysunkach, ze ścianami, które z innych punktów widzenia są traktowane jako podłogi, oraz schody, które wydają się wspinać bez końca. W powszechnym użyciu słowo „paradoks” często odnosi się do wypowiedzi ironicznych lub nieoczekiwany, taki jak „paradoks, że stanie jest bardziej męczące niż chodzenie”.

  
  

• Oksymoron

  Oksymoron (zwykle w liczbie mnogiej oksymorony, rzadziej oksymora) jest urządzeniem retorycznym, które wykorzystuje rzekomą wewnętrzną sprzeczność w celu zilustrowania retorycznego punktu lub ujawnienia paradoksu. Bardziej ogólne znaczenie „sprzeczności w kategoriach” (niekoniecznie dla efektu retoryki) zostało zapisane przez OED w 1902 r. Termin ten został po raz pierwszy zapisany jako łaciński grecki oksymōrum w Maurus Servius Honoratus (ok. AD 400); pochodzi od greckiego ὀξύς oksús „ostry, bystry, spiczasty” i μωρός mōros „nudny, głupi, głupi”; niejako „ostro-nudny”, „ostro głupi” lub „zdecydowanie głupi”. Słowo oksymoron ma charakter autologiczny, tzn. Sam jest przykładem oksymoronu. Greckie złożone słowo ὀξύμωρον oksýmōron, które odpowiadałoby formacji łacińskiej, nie wydaje się występować w żadnym znanym starożytnym dziele greckim przed utworzeniem terminu łacińskiego.

• Paradoks

  Pozornie sprzeczne stwierdzenie, które może być prawdziwe tylko wtedy, gdy jest fałszywe i odwrotnie

  
  

  „„ To zdanie jest fałszywe ”to paradoks”.

• Paradoks

  Wniosek lub wynik sprzeczny z intuicją. S

  „To interesujący paradoks, że picie dużej ilości wody może często powodować pragnienie”.

• Paradoks

  Twierdzenie, że dwie pozornie sprzeczne idee są prawdziwe. T

  „Brak mody to moda; to paradoks”.

• Paradoks

  Rzecz obejmująca sprzeczne, ale powiązane ze sobą elementy, które istnieją jednocześnie i utrzymują się z czasem.

• Paradoks

  Osoba lub rzecz posiadająca właściwości. T

  „Jest paradoksem; nie spodziewałbyś się go w tej partii politycznej”.

• Paradoks

  Nieodpowiedzialne pytanie lub trudna łamigłówka, zwłaszcza taka, która prowadzi do głębszej prawdy. s

• Paradoks

  Stwierdzenie, w które trudno uwierzyć lub które jest sprzeczne z powszechnym przekonaniem.

• Paradoks

  Używanie sprzecznych z intuicją lub sprzecznych stwierdzeń (paradoksów) w mowie lub piśmie.

• Paradoks

  Stan, w którym logicznie zmusza się do zaprzeczenia sobie.

• Paradoks

  Praktyka wydawania instrukcji, które są sprzeczne z rzeczywistymi intencjami terapeutów, z zamiarem, że klient nie posłucha lub nie będzie w stanie go zastosować.

• Oxymoron (rzeczownik)

  Figura mowy, w której dwa słowa lub wyrażenia o przeciwnych znaczeniach są używane celowo razem.

• Oxymoron (rzeczownik)

  Sprzeczność w kategoriach.

• Paradoks

  pozornie absurdalne lub sprzeczne stwierdzenie lub propozycja, które po zbadaniu mogą okazać się uzasadnione lub prawdziwe

  „zasada nieoznaczoności prowadzi do różnego rodzaju paradoksów, takich jak cząstki znajdujące się jednocześnie w dwóch miejscach”

• Paradoks

  oświadczenie lub propozycja, która pomimo rozsądnego (lub pozornie rozsądnego) rozumowania z akceptowalnych przesłanek prowadzi do wniosku, który wydaje się logicznie nieakceptowalny lub wewnętrznie sprzeczny

  „Parmenides był pierwotnym zwolennikiem filozoficznej siły paradoksu”

  „paradoks kłamców”

• Paradoks

  osoba lub rzecz, która łączy sprzeczne cechy lub cechy

  „katedry stoją w obliczu paradoksu posiadania ogromnego bogactwa w skarbach, ale ogromnych rocznych wydatków”

• Paradoks

  Założenie lub propozycja sprzeczne z otrzymaną opinią; twierdzenie lub sentyment pozornie sprzeczne lub sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem; to, co z wyglądu lub w kategoriach jest absurdalne, ale jednak może być prawdą.

• Oxymoron (rzeczownik)

  Liczba, w której do słowa dodawany jest epitet o przeciwnym znaczeniu; mi. g. okrutna życzliwość; pracochłonna bezczynność.

• Paradoks

  (logika) sprzeczność własna;

  „Zawsze kłamię to paradoks, ponieważ jeśli to prawda, musi być fałszywe”

• Oxymoron (rzeczownik)

  łączące sprzeczne terminy (jak w „ogłuszającej ciszy)