Zawartość

Główną różnicą między Satyną a Szatanem jest to, że gładka, błyszcząca tkanina, zwykle z jedwabiu lub włókna syntetycznego, tkana z satyną o długim splocie w osnowie lub wątku i Szatan jest chrześcijańskim diabłem.

• Satyna

  Satyna to splot, który zazwyczaj ma błyszczącą powierzchnię i matowy tył. Satynowy splot charakteryzuje się czterema lub więcej przędzami wypełniającymi lub wątkowymi unoszącymi się nad przędzą osnowową, cztery przędze osnowy unoszące się nad pojedynczą przędzą wątkową. Pływakom brakuje interfejsów, w których przędza osnowy leży na wierzchu wątku w satynie o powierzchni osnowy i gdzie przędza wątku leży na górze osnowy w satynie o powierzchni wątku. Te pływaki wyjaśniają równomierny połysk, ponieważ w przeciwieństwie do innych splotów, światło odbijające nie jest tak rozproszone przez włókna, które mają mniej zakładek. Satyna jest zwykle techniką tkania o osnowie, w której przędze osnowy „unosi się” nad przędzą wątku, chociaż istnieją również satyny o powierzchni wątku. Jeśli tkanina jest formowana z satynowym splotem przy użyciu włókien ciągłych, takich jak jedwab, poliester lub nylon, odpowiednia tkanina jest nazywana satyną, chociaż niektóre definicje wymagają, aby tkanina była wykonana z jedwabiu. Jeżeli zastosowane przędze są krótkimi włóknami ciętymi, takimi jak bawełna, uformowaną tkaninę uważa się za satynę. Satynowa tkanina ma zwykle wysoki połysk ze względu na dużą liczbę spławików na tkaninie. Z tego powodu jest wykorzystywany do produkcji pościeli. Można wykonać wiele odmian podstawowego splotu satynowego, w tym splot granitowy i splot kratkę. Splot atłasowy, splot diagonalny i splot płócienny to trzy podstawowe typy tkania, dzięki którym powstaje większość tkanin. Satyna jest powszechnie stosowana w odzieży: satynowe kurtki baseballowe, sportowe spodenki, bielizna damska, koszule nocne, bluzki i suknie wieczorowe, ale także w niektórych męskich bokserkach, majtkach, koszulach i krawatach. Jest również stosowany w produkcji butów pointe do użytku w balecie. Inne zastosowania obejmują tkaniny do wyposażenia wnętrz, tapicerkę i pościel.

  
  

• szatan

  Szatan, znany również jako Diabeł, jest istotą w religiach Abrahamowych, która uwodzi ludzi w grzech. W chrześcijaństwie i islamie jest zwykle postrzegany jako upadły anioł lub dżinni, który posiadał wielką pobożność i piękno, ale zbuntował się przeciwko Bogu, który mimo to pozwala mu na tymczasową władzę nad upadłym światem i zastępem demonów. W judaizmie szatan jest zazwyczaj uważany za metaforę yetzer hara, „skłonności zła” lub za przedstawiciela służącego Bogu. Postać znana jako „szatan” pojawia się po raz pierwszy w Tanachu jako niebiański prokurator, członek synów Boga podporządkowanych Jahwe, który ściga naród Judy na niebiańskim dworze i testuje lojalność wyznawców Jahwe, zmuszając ich do ponieść. W okresie międzytestamentalnym, prawdopodobnie z powodu wpływu zoroastryjskiej postaci Angry Mainyu, szatan rozwinął się w złowrogą istotę o odrażających cechach w dualistycznej opozycji wobec Boga. W apokryficznej Księdze Jubileuszy Jahwe udziela szatanowi (zwanemu Mastema) władzy nad grupą upadłych aniołów, aby kusić ludzi do grzechu i karania ich. W Ewangeliach synoptycznych szatan kusi Jezusa na pustyni i jest identyfikowany jako przyczyna chorób i pokus. W Księdze Objawienia Szatan pojawia się jako Wielki Czerwony Smok, który zostaje pokonany przez Michała Archanioła i zrzucony z Nieba. Później zostaje uwięziony na tysiąc lat, ale zostaje na krótko uwolniony, zanim ostatecznie zostaje pokonany i wrzucony do Jeziora Ognia. W chrześcijaństwie Szatan jest również znany jako Diabeł i chociaż Księga Rodzaju o nim nie wspomina, często jest on identyfikowany jako wąż w Ogrodzie Edenu. W czasach średniowiecza Szatan odgrywał minimalną rolę w teologii chrześcijańskiej i był wykorzystywany jako komiksowa postać w sztukach tajemniczych. We wczesnym okresie nowożytnym znaczenie Szatana znacznie wzrosło, gdy wierzenia, takie jak opętanie demonów i czary, stały się bardziej rozpowszechnione. W Wieku Oświecenia ostro skrytykowano wiarę w istnienie Szatana. Niemniej wiara w szatana trwała, szczególnie w obu Amerykach. W Koranie Szaitan, znany również jako Iblis, to istota zbudowana z ognia, która została wyrzucona z Nieba, ponieważ odmówił pokłonu nowo stworzonemu Adamowi i zachęca ludzi i dżiny do grzechu, zarażając ich umysły waswami („złem” propozycje"). Chociaż Szatan jest ogólnie postrzegany jako zło, niektóre grupy mają bardzo różne przekonania. W teistycznym satanizmie szatan jest uważany za bóstwo, które jest albo czczone, albo czczone. W LaVeyan Satanism szatan jest symbolem cnotliwych cech i wolności. Wygląd szatana nigdy nie jest opisany w Biblii, ale od IX wieku często pokazywany był w sztuce chrześcijańskiej z rogami, kopytami, niezwykle owłosionymi nogami i ogonem, często nagim i trzymającym widły. Są to połączenie cech wywodzących się z różnych pogańskich bóstw, w tym Pan, Posejdon i Bes. Szatan pojawia się często w literaturze chrześcijańskiej, w szczególności w Dante Alighieris Inferno, wariantach legendy Fausta, raju utraconego i odzyskanego raju Johna Miltona oraz wierszy Williama Blake'a. Nadal występuje w filmie, telewizji i muzyce.

  
  

• Satyna

  Tkanina utkana z jedwabiu, nylonu lub poliestru z błyszczącą powierzchnią i matowym tyłem. (Ta sama technika tkania stosowana do bawełny powoduje, że tkanina nosi nazwę satyny).

• Satin (przymiotnik)

  W połowie lśniący. W szczególności opisujący rodzaj farby.

• Szatan

  alternatywna forma Szatana, zwłaszcza w znaczeniu „demonicznego wyznawcy Szatana; upadłego anioła”.

• Satyna

  Jedwabna tkanina o grubym, zwartym moczu i podgardlu, która ma błyszczącą powierzchnię.

• Szatan

  Wielki przeciwnik człowieka; Diabeł, czyli Książę ciemności; wódz upadłych aniołów; arcy-przyjaciel.

• Satyna

  gładka tkanina z jedwabiu lub sztucznego jedwabiu; ma błyszczącą twarz i matowe plecy

• Szatan

  (Religie judeochrześcijańskie i islamskie) główny duch zła i przeciwnik Boga; kusiciel ludzkości; mistrz piekła